It's in the name
Ik kreeg onlangs de vraag of ik ooit ‘problemen’ met de naam had gehad?
Nou nee, geen ‘problemen’ maar wel grappige situaties en opmerkingen …
Jaren geleden alweer, liet ik de woorden •FCK PRFCT• op mijn pols tatoeëren. De woorden waren en zijn nu nog steeds, een belangrijk onderdeel van mezelf geworden. Steeds opnieuw had ik het nodig om tegen mezelf te zeggen dat ‘goed óók ok was’ en dat ik niet alles ‘PRFCT’ kon doen voor iedereen. Voor mij werkt dit op deze manier nog steeds elke dag als een reminder.
Mijn kinderen waren nog klein en Kaatje had tegen andere kinderen verteld dat hun moeder •FCK• op haar arm had getatoeëerd. Toen ik haar die dag van school ging halen kwam er een zwerm kinderen op mij afgerend want ze wilden dat woordje FCK wel eens in het echt zien! De ‘kleine rotzak’ was het woordje PRFCT erachter ‘vergeten’ te vertellen, aldus Kaatje!
Mijn vader daarentegen vond het woordje FCK helemaal niks! Hij vond het te grof. Inmiddels is hij bijna 80 jaar en helemaal tevreden met de naam. ‘Och, het bekt wel lekker’. Hoe ouder hoe gekker zullen we maar zeggen.
En dan nog die keer de opmerking van een meneer die al wandelend buiten door het raam het roze neonlicht zag hangen in ons atelier en had bedacht dat er misschien wel hele ‘spannende dingen’ gingen gebeuren in het dorp, oeps. Of die keer dat een of andere onbekende man in een zeer sportieve sportauto aan me vroeg of ik een escortbedrijf had? Mijn antwoord: ‘het is maar net hoe u het wilt lezen meneer, want deze woorden hebben toch ècht een andere intonatie en betekenis’. Hilarisch! Wat hebben Dennis en ik hier nog vaak om moeten lachen!
Jullie begrijpen dat ik onze naam •FCK PRFCT• alleen maar meer ben gaan waarderen en voor mij, Mary, is deze naam dan ook een ware levensvisie geworden! Bovenstaande is wel nogmaals een bewijs dat we vooral al onze aannames moeten checken, voordat we er meteen een oordeel aan vasthangen…
Fijne avond lieve mensen…🖕🏻❤️