In de achtertuin
in de achtertuin
We zijn weer een aantal weken verder. Ik keek uit naar de verwijdering van de katheter. Die dag voelde goed en ik ging naar de uroloog om verder alles te bespreken. Wachtend in ziekenhuis merkte ik dat ik veel naar toilet moest gaan, beetje pijn, maar dat was ik al gewend… De dokter liet ons het filmpje zien, gemaakt tijdens de operatie, van het verwijderen van de nierkanker. We waren hier erg van onder de indruk. Het was verder een fijn gesprek en ik kreeg te horen dat ik pas over 6 maanden terug hoef te komen om een scan te laten maken. Goed nieuws en met een goed gevoel naar huis gegaan!
Het vele plassen en de druk bleef aanwezig. De jj stent die ze geplaatst hebben vanaf de nier naar de blaas gaat er pas eind november uit. Dit is een soort inwendige katheter. Niet heel fijn maar nog even volhouden. Helaas kreeg ik de dag na dit gesprek weer veel last van blaaskramp en pijn met plassen. Uiteindelijk toch weer naar de huisartsenpost en een lang verhaal kort, ik bleek een fikse urineweginfectie te hebben!
Hopelijk is dit na de kuur die ik gekregen heb, weer over. Afgelopen week lijkt alles wat beter te gaan met plassen maar de blaaskrampen blijven en komen waarschijnlijk door de jj stent. Nog even volhouden! Afgelopen week stond ook een bezoek aan de neurologie in Heerlen op de planning. Dit om een nieuwe ruggenprik te laten doen. Erasmus Rotterdam wil weten wat de ontstekingswaarden van het hersenvocht nu zijn.
Op de ochtend van deze ruggeprik ben ik me gaan douchen, Mary ging na mij. We hadden tegen de kids gezegd, ‘Blijf maar liggen en regel het zelf allemaal als jullie wakker worden’. Dat was prima. Herfstvakantie!!Toen ik mijn sokken aandeed hoorde ik een harde klap en geschreeuw van Mary… Ik rende naar badkamer en zag Mary liggen. Ik hurk en buk en help en kijk en ga zo maar door. Ik pak haar hoofd, mijn handen helemaal onder ‘t bloed.
Dat kon er ook nog wel even bij… Kaatje en Ebbi wakker door de klap. Kaatje 112 laten bellen. Mary had een flinke hoofdwond en bloedde. Er werd eerste hulp verleend door het ambulancepersoneel.Er werd gecontroleerd of er letsel aan haar nek of rug was, dit was oké. Daarna hebben ze haar overeind geholpen. Toen pas bedacht ik me weer dat ik naar Heerlen moest voor de ruggenprik.En iemand anders moest met Mary naar de huisarts om haar hoofdwond te laten hechten.
We hebben een groepsapp rondom het hele gebeuren van mij en ik heb in deze app de vraag gesteld ‘Wie kan met mij naar Heerlen en wie met Mary naar huisarts?’ Binnen twee minuten was alle vervoer geregeld. Zo fijn alle hulp om ons heen! Toen we beiden weer thuis waren lagen we daar voor pampus met z’n twee op de bank met de kids om ons heen. Hahaha wat een film! Ongelofelijk! Het was niet om te lachen maar we moesten wel een beetje lachen.
Ik heb de elpee ‘Blauwe veer’ van Jack Poels gekregen. Hier staat een nummer op met de naam, “in de achtertuin”. De tekst is prachtig en ik word geraakt door het nummer. Voor mij verteld dit nummer over ons thuis, de kinderen, de familie, de vrienden om ons heen. Ze staan allemaal voor ons klaar nu we het zelf met momenten even niet kunnen. En dat is geweldig om te voelen!!!
Dank allemaal die met ons meeleven en er zijn voor ons, op welke manier dan ook!!!Oh ja, de ontstekingswaarden van het hersenvocht zijn 12 (onder de 5 is helemaal goed). Dus ik ben goed onderweg met mijn herstel van de encefalitis. Over twee weken horen we meer van het Erasmus over hun bevindingen. We blijven ‘rustig’ afwachten.
Er is geen andere keuze. Of ja wel, positief blijven!
Ps. Mijn tip, ga dat nummer van Jack Poels eens lekker luisteren…
dennis en mary